مقدمه:

اختلالات ایمونولوژیک به عنوان یکی از دلایل ناباروری بدون علت در نظر گرفته می شود و از این بین، آنتی بادی ضد اسپرم یک اتو آنتی بادی مهم است که در اتیولوژی ناباروری ایمونولوژیک مطرح می باشد. آنتی بادی ضد اسپرم باعث غیرقابل نفوذ شدن تخمک بوسیله اسپرم و بلاک روند لقاح می شود. همچنین  روی تکامل جنین نیز موثر می باشد. از طرف دیگر وجود آنتی اسپرم آنتی بادی با شکست IVF همراه است.

بنابراین بررسی وجود این آنتی بادی در بیماران کاندید IVF ضروری به نظر می رسد، چرا که در صورت وجود این آنتی بادی، میکرواینجکشن روش مناسب تری خواهد بود. با توجه به اینکه شیوع این آنتی بادی در مایع فولیکولی تابحال بررسی نشده است، این مطالعه با هدف بررسی شیوع آنتی_اسپرم آنتی بادی در مایع فولیکولی بیماران نابارور انجام گردید.

مواد و روش کار:

 96 بیمار نابارور، کاندید میکرواینجکشن، 40-19 سال (31.5±5.1) در 96 سیکل میکرواینجکشن، در این مطالعه تحت بررسی قرار گرفتند. در 16 بیمار (%16.6) علت ناباروری نامشخص و در %56 علت ناباروری، فاکتور ناباروری مردانه، در %10 ناباروری با علت لوله ای، در %7 فاکتور تخمدان، در %3 فاکتور لوله و فاکتور مردانه و در %4 فاکتور تخمدان و فاکتور مردانه، دلایل ناباروری را شامل می شود. تمام مایع فولیکولی ها با استفاده از تست SpermMar  جهت بررسی آنتی_اسپرم آنتی بادی تحت بررسی قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS و با استفاده از T-Test آنالیز شدند،P-value  کمتر از 0.05 از نظر آماری Significant تلقی شد.

نتایج: 

بر اساس علت ناباروری، %56 بیماران، ناباروری با علت male factor، %10.4 با علت ناباروری لوله ای، %8.3 فاکتور تخمدان، %4.1 فاکتور لوله ای و فاکتور مردانه %5.2 فاکتور تخمدان و فاکتور مردان، %16.6 با علت نامشخص نابارور بوده اند. نتایج بررسی آنتی اسپرم آنتی بادی، در دو مرحله با استفاده از SpermMar، نشان داد که هیچیک از بیماران تحت مطالعه آنتی اسپرم آنتی بادی را در مایع فولیکولی نشان نمی دهند.

بحث: 

بعضی مطالعات شیوع بالای اختلالات ایمونولوژیک و اتو آنتی بادیها را در نازائی، بخصوص نازایی بدون علت نشان داده است و چند مطالعه محدود شیوع بالای آنتی بادی های ضد گامت را در بیماران نابارور با علت نامشخص مطرح کرده است.

با توجه به تاثیر DFI در روند لقاح و همچنین نقش مایع فولیکولی در رسیدگی و بلوغ نهایی تخمک و روند لقاح و لانه گزینی، بررسی حاضر با هدف بررسی حضور و شیوع آنتی اسپرم آنتی بادی در مایع فولیکولی انجام گرفت. در واقع در صورت حضور آنتی اسپرم آنتی بادی،IUI  و IVF سودمند خواهد بود. Chiu در سال 2003 نشان داد که آنتی-اسپرم آنتی بادی در سرم %20 از زوجهای نابارور حضور دارد.

 همچنین Naz شیوع این آنتی بادی را در %9-36 بیماران نابارور گزارش نمود (11). این در حالی است که در هیچیک از نمونه های مایع فولیکولی مورد مطالعه، DFI مشاهده نشده است. با توجه به اینکه مایع های فولیکولی با سیستم الیزا و همچنین با استفاده ازSperm Mar ، تست شده اند و سپس از این تست ها با الیزا نیز چک شد، عدم حضور این آنتی بادی در هیچیک از نمونه ها می تواند پیشنهاد کننده دو چیز باشد:

1- با توجه به اینکه بیشتر مطالعات قبلی روی سرم انجام شده است، عدم حضور این آنتی بادی در مایع فولیکولی بیماران تحت مطالعه می تواند شیوع متفاوت آنتی-اسپرم آنتی بادی در مایع فولیکولی در مقایسه با سرم را نشان می دهد.

2- شیوع ناچیز آنتی اسپرم آنتی بادی در مایع فولیکولی بیماران نابارور تحت مطالعه، نشان دهنده تفاوت شیوع حضور این آنتی بادی در نمونه های ایرانی در مقایسه با مطالعات خارجی باشد.

با توجه به اینکه آنتی زونا آنتی بادی در همین نمونه های مایع فولیکولی در مطالعه دیگری توسط همین محقق بررسی گردیده و شیوع آنتی زونا آنتی بادی در این نمونه ها %20 گزارش گردید، به نظر می رسد شیوع آنتی اسپرم آنتی بادی در مایع فولیکولی در مقایسه با دیگر عوامل ایمونولوژیک کمتر بوده و از اهمیت کلینیکی کمتری برخوردار باشد.

نتیجه گیری:

 با توجه به شیوع بسیار اندک DFI (اسپرم) در مایع فولیکولی بیماران نابارور تحت مطالعه، انجام تست در ابعاد جمعیت بزرگتر با تعداد نمونه بیشتر با تست آنتی بادی به طور همزمان در مایع فولیکولی و سرم توصیه می شود.