فریز کردن تخمک یا اووسیت یک فرآیند پیشرفته برای حفظ باروری است که به زنان امکان میدهد تخمکهای خود را برای استفاده در آینده ذخیره کنند. این فرآیند شامل چندین مرحله کلیدی است که به شرح زیر است:
پیش از شروع درمان، بیمار تحت آزمایشهای خون و سونوگرافی قرار میگیرد تا سلامت و عملکرد تخمدانها ارزیابی شود. این آزمایشها معمولاً شامل اندازهگیری سطح هورمونهای FSH (هورمون محرک فولیکول)، LH (هورمون لوتئینی کننده) و استرادیول است.
برای تحریک تخمدانها به منظور تولید تعداد بیشتری تخمک، بیمار داروهای هورمونی مصرف میکند که معمولاً به صورت تزریقی و به مدت 10 تا 14 روز تجویز میشوند. بیمار در این دوره باید بهطور منظم برای نظارت به کلینیک مراجعه کند.
رشد فولیکولها و سطح هورمونها بهوسیله آزمایشهای خون و سونوگرافی تحت نظر قرار میگیرد تا زمان مناسب برای برداشت تخمکها تعیین شود.
زمانی که فولیکولها به اندازه کافی رشد کردند، یک تزریق هورمون HCG یا مشابه آن برای تحریک نهایی تخمکگذاری انجام میشود. این تزریق معمولاً 36 ساعت قبل از عمل برداشت تخمک انجام میشود.
تخمکها در یک عمل کوتاه و سرپایی به نام آسپیراسیون سونوگرافی ترانس واژینال جمعآوری میشوند. این عمل تحت بیهوشی یا آرامبخشی انجام میشود و معمولاً حدود 20 تا 30 دقیقه طول میکشد. یک سوزن نازک از طریق دیواره واژن به تخمدانها هدایت شده و تخمکهای بالغ برداشت میشوند.
تخمکهای برداشت شده در آزمایشگاه بررسی میشوند و تخمکهای سالم و بالغ برای فریز کردن تخمک انتخاب میشوند.
تخمکهای انتخاب شده با استفاده از روش ویتریفیکاسیون، که شامل خنککردن سریع است، فریز میشوند. این روش از تشکیل کریستالهای یخی جلوگیری کرده و کیفیت و قابلیت تخمکها را حفظ میکند.
تخمکهای فریز شده در دمای بسیار پایین (حدود -196 درجه سانتیگراد) در نیتروژن مایع نگهداری میشوند. این تخمکها میتوانند برای سالها بدون کاهش کیفیت ذخیره شوند و در آینده مورد استفاده قرار گیرند.
شنبه تا چهارشنبه: صبح و بعدازظهر
پنج شنبه: صبح