فریز اسپرم در بیماران سرطانی

در هنگام انزال، از آلت تناسلی مردان مایعی به نام منی خارج می‌شود که حاوی میلیون‌ها اسپرم است. در هر انزال ممکن است تا حدود ۵۰۰ میلیون اسپرم آزاد شود. اگر این اسپرم‌ها وارد واژن شده و به لوله‌های فالوپ برسند، لقاح و تشکیل سلول تخم ممکن می‌شود.

با توجه به اینکه اسپرم نمی‌تواند مدت طولانی در بدن ذخیره بماند، روش فریز اسپرم در بیماران سرطانی یا سایر گروه‌ها، راهی مؤثر برای حفظ قدرت باروری در آینده است. در این روش، اسپرم‌های سالم در بانک اسپرم و در دمای بسیار پایین (۱۹۶- درجه سانتی‌گراد) نگهداری می‌شوند تا در زمان مناسب برای باروری استفاده شوند.

یکی از مهم‌ترین کاربردهای فریز اسپرم در بیماران سرطانی، زمانی است که فرد با تشخیص سرطان مواجه می‌شود. درمان‌هایی مانند شیمی‌درمانی، پرتودرمانی یا جراحی می‌توانند به اسپرم‌ها آسیب جدی وارد کنند. به همین دلیل، فریز اسپرم قبل از شروع درمان، به مردان این امکان را می‌دهد که در آینده بتوانند صاحب فرزند شوند. شایع‌ترین موارد استفاده از این روش، در بیماران مبتلا به سرطان بیضه یا سرطان پروستات دیده می‌شود.

بالا رفتن سن و کاهش کیفیت اسپرم

افزایش سن نیز تأثیر منفی بر کیفیت اسپرم دارد. کاهش تحرک، تغییر در شکل (مورفولوژی) و افزایش غلظت اسپرم از جمله مشکلاتی هستند که با افزایش سن ایجاد می‌شوند. در این شرایط، فریز اسپرم در بیماران سرطانی و سالمندان، می‌تواند یک انتخاب هوشمندانه برای حفظ باروری آینده باشد. این روش در مرکز ناباروری دکتر پگاه کرامتی با تجهیزات پیشرفته قابل انجام است.

مشاغل پرخطر و تأثیرات محیطی

قرار گرفتن در معرض گرمای زیاد، مواد شیمیایی و تشعشعات از عوامل محیطی هستند که می‌توانند باعث آسیب به اسپرم شوند. در مشاغلی مانند کار در معادن، نانوایی‌ها، عرشه کشتی یا آزمایشگاه‌های صنعتی، توصیه می‌شود از فریز اسپرم در بیماران سرطانی و سایر افراد در معرض خطر استفاده شود تا شانس باروری حفظ گردد.

جراحی‌ها و داروهای خاص

بعضی از درمان‌های پزشکی مانند جراحی‌های ناحیه لگن، مصرف داروهای اعصاب و روان یا حتی اقدامات مرتبط با ناباروری ممکن است منجر به کاهش تولید اسپرم شوند. در این شرایط، مشاوره تخصصی برای فریز اسپرم در بیماران سرطانی یا هر فردی که در معرض خطر قرار دارد، ضروری است.