رژیم غذایی در طول زمان تغییر می‌کند و تحت تأثیر عوامل اجتماعی و اقتصادی متعددی قرار دارد که به طور پیچیده‌ای بر الگوهای غذایی فردی تأثیر می‌گذارند. این عوامل شامل درآمد، قیمت‌های غذا (که بر در دسترس بودن و مقرون به صرفه بودن غذاهای سالم تأثیر می‌گذارد)، ترجیحات و باورهای فردی، سنت‌های فرهنگی و جنبه‌های جغرافیایی و محیطی (از جمله تغییرات اقلیمی) هستند. بنابراین، ترویج یک محیط غذایی سالم – شامل سیستم‌های غذایی که یک رژیم غذایی متنوع، متوازن و سالم را ترویج می‌دهند – نیازمند مشارکت چندین بخش و ذینفع، از جمله دولت‌ها و بخش‌های عمومی و خصوصی است.

دولت‌ها نقش مرکزی در ایجاد محیط غذایی سالم دارند که افراد را قادر می‌سازد تا شیوه‌های تغذیه سالم را پذیرفته و حفظ کنند. اقدامات مؤثر سیاست‌گذاران برای ایجاد یک محیط غذایی سالم شامل موارد زیر است:

ایجاد هماهنگی در سیاست‌ها و برنامه‌های سرمایه‌گذاری ملی – از جمله سیاست‌های تجاری، غذایی و کشاورزی – برای ترویج رژیم غذایی سالم و حفاظت از سلامت عمومی از طریق:

• افزایش انگیزه‌ها برای تولیدکنندگان و خرده‌فروشان برای کاشت، استفاده و فروش میوه‌ها و سبزیجات تازه؛
• کاهش انگیزه‌ها برای صنعت غذا برای ادامه یا افزایش تولید غذاهای فرآوری‌شده حاوی سطوح بالای چربی‌های اشباع‌شده، چربی‌های ترانس، قندهای آزاد و نمک/سدیم؛
• تشویق به بازفرمولاسیون محصولات غذایی برای کاهش محتویات چربی‌های اشباع‌شده، چربی‌های ترانس، قندهای آزاد و نمک/سدیم، با هدف حذف چربی‌های ترانس صنعتی؛
• پیاده‌سازی توصیه‌های سازمان بهداشت جهانی در مورد تبلیغات غذاها و نوشیدنی‌های غیرالکلی برای کودکان؛
• ایجاد استانداردهایی برای تشویق به شیوه‌های تغذیه سالم از طریق اطمینان از دسترس‌پذیری غذاهای سالم، مغذی، ایمن و مقرون به صرفه در پیش‌دبستانی‌ها، مدارس، مؤسسات عمومی دیگر و محل‌های کار؛
• بررسی ابزارهای مقرراتی و داوطلبانه (مانند مقررات تبلیغات و سیاست‌های برچسب‌گذاری تغذیه‌ای) و مشوق‌ها یا جریمه‌های اقتصادی (مانند مالیات‌ها و یارانه‌ها) برای ترویج رژیم غذایی سالم؛
• تشویق خدمات غذایی و رستوران‌های بین‌المللی، ملی و محلی به بهبود کیفیت تغذیه‌ای غذاهایشان – اطمینان از دسترس‌پذیری و مقرون به صرفه بودن انتخاب‌های سالم – و بازنگری در اندازه‌های وعده و قیمت‌گذاری.

تشویق به تقاضای مصرف‌کنندگان برای غذاها و وعده‌های غذایی سالم از طریق:

• ترویج آگاهی مصرف‌کنندگان از یک رژیم غذایی سالم؛
• توسعه سیاست‌ها و برنامه‌های مدرسه‌ای که کودکان را تشویق به پذیرش و حفظ رژیم غذایی سالم کنند؛
• آموزش کودکان، نوجوانان و بزرگسالان در مورد تغذیه و شیوه‌های تغذیه سالم؛
• تشویق به مهارت‌های آشپزی، از جمله در مدارس برای کودکان؛
• حمایت از اطلاعات در نقطه فروش، از جمله از طریق برچسب‌گذاری تغذیه‌ای که اطلاعات دقیق، استاندارد و قابل فهمی از محتویات مواد مغذی غذاها را ارائه دهد (مطابق با دستورالعمل‌های کمیسیون کدکس آلیمنتاریوس)، با افزودن برچسب‌گذاری در جلوی بسته به منظور تسهیل درک مصرف‌کننده؛
• ارائه مشاوره تغذیه‌ای و رژیم غذایی در مراکز بهداشتی اولیه.
• ترویج شیوه‌های تغذیه مناسب برای نوزادان و کودکان خردسال از طریق:
• اجرای “کد بین‌المللی بازاریابی جایگزین‌های شیر مادر” و قطعنامه‌های مرتبط بعدی مجمع بهداشت جهانی؛
• اجرای سیاست‌ها و شیوه‌هایی که حمایت از مادران شاغل را ترویج دهند؛
• ترویج، حفاظت و حمایت از شیردهی در خدمات بهداشتی و جامعه، از جمله از طریق “ابتکار بیمارستان‌های دوست‌دار کودک”.