آنفولانزای فصلی (آنفولانزا) یک عفونت حاد تنفسی است که توسط ویروس های آنفولانزا ایجاد می‌شود. این بیماری در تمام نقاط جهان رایج است و بیشتر افراد بدون نیاز به درمان بهبود می‌یابند.

آنفولانزا به راحتی از طریق سرفه یا عطسه بین افراد منتقل می‌شود. واکسیناسیون بهترین راه برای پیشگیری از این بیماری است. علائم آنفولانزا شامل شروع سریع تب، سرفه، گلودرد، درد بدن و خستگی است. هدف درمان باید کاهش علائم باشد. افرادی که آنفولانزا دارند باید استراحت کرده و مایعات زیادی بنوشند. بیشتر افراد طی یک هفته بدون نیاز به مراقبت پزشکی بهبود می‌یابند. در موارد شدید، ممکن است نیاز به مراقبت پزشکی و درمان ویژه باشد.

چهار نوع ویروس آنفولانزا وجود دارد: A، B، C و D. ویروس های A و B باعث ایجاد اپیدمی‌های فصلی این بیماری می‌شوند.

ویروس های آنفولانزای A:

 به زیرمجموعه‌هایی تقسیم می‌شوند که بر اساس ترکیب پروتئین‌های سطح ویروس مشخص می‌شوند. ویروس های A(H1N1) و A(H3N2) در حال حاضر در انسان‌ها در حال گردش هستند. ویروس A(H1N1) همچنین به عنوان A(H1N1)pdm09 شناخته می‌شود زیرا در سال ۲۰۰۹ باعث پاندمی شد و ویروس قبلی A(H1N1) که پیش از آن در گردش بود را جایگزین کرد. تنها ویروس های نوع A شناخته شده‌اند که باعث پاندمی‌ها می‌شوند.

ویروس های آنفولانزای B:

 به زیرمجموعه‌هایی تقسیم نمی‌شوند اما می‌توان آن‌ها را به نسل‌هایی تقسیم کرد. ویروس های نوع B به نسل‌های B/Yamagata یا B/Victoria تعلق دارند.

ویروس های آنفولانزای C :

کمتر شایع است و معمولاً باعث عفونت‌های خفیف می‌شود و به همین دلیل اهمیت بهداشتی زیادی ندارد.

ویروس های آنفولانزای D:

عمدتاً گاوها را تحت تأثیر قرار می‌دهند و شناخته نشده‌اند که انسان‌ها را آلوده کنند یا بیماری ایجاد کنند.